intuicja doprowadziła mnie do piosenki, która okazała się idealnie oddawać drzemiący we mnie strach i nieokreślone uczucie lęku pomieszanego z mimowolną, pojawiającą się zawsze w najbardziej beznadziejnych momentach nadzieją. w chwilach ostatecznych obce słowa opisują nas lepiej, niż my sami potrafilibyśmy to zrobić...
"Helpless like a dying tree
Dried out of hope and tears
She's grieving over
What was meant to last
Now's crashed into iceberg
Crumbled to the dust
Trapped under ice
Losing the will to fight
She isn't crying
Just because she's weak
But 'cause she has been strong
For too long...
Now she surrenders
Rising tide
Is sweeping
From her heart
All she believed in
Blackened sky
Faith's freezing
Though it's July's end
The winter is back
If she could hear my voice
I'd shout in loudest tones:
Don't be afraid of
Shadows on your path
'Cause they only mean that
Light's still shining in the dark" [Kari]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz